Bir yol hikayesi…

Nilüfer Gülerman’ın kaleminden…

Antalya’nın ıslak sayılabilecek düzeyde nemli havasına uyandım. Yolculuk Ata memleketi Ankara’ya. Bu kez her sefer tercih ettiği gibi arabayla değil otobüsle gitmeyi tercih ettim. Yolu daha az yorularak gitmek istedim.

Otobüsün rotasında duraklar vardı. İnenler, binenler… Yeni bir maceraya hoş geldin dedi iç sesim, yeni görünümü verilmeye çalışılan kırmızı kadife koltuk ve tavan kaplamalı, kırmızı perdelerin arasında yerime yerleştim.

Yol Kurşunlu Şelalesi yolundan Isparta’ya doğru kıvrılarak tırmanıyordu. Çam ormanları sağlı sollu… Canım ağaçlar… Baraj gölü ayrı güzeldi.

Büyüleyici bir manzarada yol alırken Burdu yolundaki taş ocakları manzarası canlandı gözümde. İnsanlar doğayı katletmekle yetinmeyip dünyayı merkezine doğru kazıyorlar. Ya oradaki ormanlar ağaçlar…

Isparta bizi gül bahçeleri ve lavanta tarlaları ile karşıladı. Rengarenk güller hatta adında gül yer alan siteleriyle güzel bir şehirde birkaç yolcumuzu sevdikleriyle kavuşturup birkaç yolcuyu da vedalar arasında merhabalar olsun diye otobüsümüze aldık.

Isparta çıkışı yol bizi uçsuz bucaksız tarlalar, saman balyaları aralarda tek tük görülen traktörler ve tarlaların ortasında kavurucu sıcaklarda gölgesinde soluklanmalık ağaçların arasından geçirdi. Bozkır….

Yeşilin binbir tonundan sarının binbir tonuna geçmiştik.

Aralarda kavak ağaçları ile başlayan küçüklü büyüklü yerleşim merkezleri, şehir insanlarına bazen köhne bazen şirin bazen de sadece içinden biran önce geçilecek hız sınırı bölgesi olarak görünen…Halbuki her birinin ayrı ayrı ne güzel hikayeleri vardır yüzyıllar öncesine uzanan.

Ve uzun yolun kalbi, bağlantı noktası Afyon… Kaplıcalarıyla şifa kaynağı, mermeriyle tezgahlarımızı, sucuğu ve lokumlarıyla midelerimizi şenlendiren Afyon… Yine kavuşmalar ve ayrılıklar…

Varış noktası Ankara’ya kadar yol boyu bir ezgi tınladı kulaklarımda,  “MEMLEKETİM”.

Fazıl Say’ın parmaklarında can bulan Nazım Hikmet in dizeleri nasıl da güzeldir.

Her köşesi ayrı güzel memleketim.

Ankara’ma kavuşma ile bitiyor bu yolculuk hikayesi. Derin bir solukla hayatın rüzgarına kendimi bıraktım hala derinlerden gelen Memleketimin melodisi ile…

Sonsuz Sevgiyle

Nilüfer Gülerman (Lotusyoga108) kimdir?

Mekteb-i Mulkiyeyi bitirmek yetmedi,

Kalite, İş güvenliği, Çevre Yönetim Sistemleri kurmak, denetlemek yetmedi,

Müzik ve bale okulu kurmak, işletmek yetmedi,

Yogayı yolum, sevgimi hazinem, evreni güç kaynağım yaptım,

Çocuk Yogası ve Yetişkin Yoga Eğitmeni,

Yolda Öğrenci oldum ve yazdım yazdım yazıyorum…