Elmalı Akcaeniş Köyünden Mektup Var

2012 yılında blog’ta yazdığımız “Antalya’nın Ağaç Müzesi: ÇIĞLIKARA” yazımıza Elmalı Akcaeniş köyünden bir yorum geldi. İstedik ki yorum olarak kalmasın tekrar hatırlıyalım Çığlıkara’yı.

“Sevgili dostlar ben Elmalı Akcaeniş Köyündenim şu an 67 yaşındayım. Bütün köy olarak ömrümüz Çığlıkara Ormanlarında geçti. O tarif edilemeyecek güzel ormanlarda uyuduk ağaçların ninnisiyle ve ben doğduğumda anacığımın sırtında gitmişim oraya ve orman kesilmeye başlamış. Ttam biliyorum 60 yıl boyunca kesildi.

Önceleri el aletleriyle kesiliyordu yavaş yavaş sonraları motorlu testereler girdi ve güzelim bir daha göremeyeceğimiz ormanlar, Orman İşletmesi denen canavarın eleklerine geçti ve sırf memur maaşı olarak kesilip viran oldu.

O ormanı anlatan arkadaşlar kaysından kösesinden görmüşler o ormanları dört kişi bir hafta süre ile yıkabiliyordu bir ağacı. Bu ne demek bilir misiniz ağacın yarı çapı dört metre yani sekiz metrelik eninde binlerce ağaç memur maaşına gitti ve gider.

Şimdi Orman İşletmesi Sedir dikiyor. Fidan beş santim. Sedir ve Ardıç geç ve ağır büyüyen ağaç olduğunu düşünürsek on bin yıl sonra dünyaya gelecekler görür inşallah.

Ve ormanın Elmalı ovasına bakan yüzü yürekler acısı delik deşik sanki başka yerde taş yok. Yürekler dayanmaz olan tahribe bu ülkede hiç mi tabiat orman sevdalısı kalmadı buyurun herkes gelsin görsün dostlarım sizlerin zamanını çaldığım için özür diliyorum sağlıcakla kalın.”  Ahmet Yılmaz