Merhaba diyebilmek için

Nilüfer Gülerman’ın kaleminden…

Bir süredir hakim olan yoğun enerjiler, temizlenmeler, arınmalar vs. derken sırtımdaki yüklerden kendime bombardıman yaparak kurtulmaya çalışıyordum. Sona yaklaşıyorum. Hala arınmam gereken alanlar var. Hepimizin olduğu gibi… Ancak önemli bir blokajı çözmüş olmanın rahatlığı ile yazıyorum.

Vedalaşmak kimileri için ne kadar zordur değil mi. Bırakamazlar… Geçmişi, atalarını, ayrıldıkları sevgililerini, hatta kenarı kırık fincanlarını dahi…. Ben de aslında onlardan biriydim.

Bir süredir hem sevdiğim arkadaşlarım, dostlarım hatta kardeş bildiklerim yani meleklerim ile birlikte bir ferahlama alan açma çalışmasına giriştik ki sormayın. Evden çıkartabildiklerimi çıkarttım. Çıkartamadıklarımı ise sandıklara yerleştirdik. Yeni fotoğraflar, yeni düzenlemeler ile ev gerçekten ferahladı ve daha bir “BEN” olmaya başladı. Ben’im alanım açılmaya başladı. Hayatımı, ilerlememi bloke eden, daha doğrusu bloke ettirdiğim diğer konulara gelmişti sıra. O konular da zincirleme bir şekilde çözülmeye başladı.

Dün yaptığımız aile dizilimi çalışmasının ardından nasıl yorgun, bitkin olduğumu anlatamam. Bir söz duymuştum 3,5 yıl önce; “tır gibi, silindir gibi üstünden geçmek”. Evet, aynen öyle oldu ama bu kez tünelin ucunda özgürleşme vardı, ruhun özgürleşmesi…

Bu sabah balkonumda sessizce kahvemi içiyor ancak hala üzerimdeki ağırlığı atamamış halde oturuyordum. Yine meleklerimden biri devreye girdi ve bana çiçeklerimi dinlememi öğütledi. Bak bakalım onlar sana ne diyor dedi. Tavsiyesini dinledim. Aralarına oturdum, elimi aşk merdiveni saksımın toprağına temas ettirdim. Gözlerim kapalı halde hafif hafif toprakla oynarken canlı dalların arasında kurumuş dal geldi elime. Kırdım bir anda. Çıt diye kırıldı. Köklerin gücünü almasın artık dedim. Evet, o da yemyeşildi bir zamanlar… Belki de saksının en güzel dalıydı. Ama ömrü dolmuştu artık.

Hayatın döngüsü bu. Ömrü dolanlar ile teşekkür ederek vedalaşmazsak, ona da bize de köklerimize de ağırlık yapar. Onlar gidecek ki yenilere yer açılsın. Çok zor ve acı verici ama acıların bizi büyütmesine de izin vermeliyiz. Vedalaşırken gitmesi gerekenle, evrenin zamanlamasına da hayran kalarak gözlerimi açtım.

Ve akşamüzeri yaptığım son bir hamle ile kocaman derin bir nefes alarak ve gülümseyerek sizlerle yaşadıklarımı paylaşmaya karar verdim.

İzin verin siz de ömrünü dolduran, döngüsünü tamamlayanlara….

Sonsuz sevgiyle.

Nilüfer Gülerman kimdir?

Mekteb-i Mulkiyeyi bitirmek yetmedi,

Kalite, İş güvenliği, Çevre Yönetim Sistemleri kurmak, denetlemek yetmedi,

Müzik ve bale okulu kurmak, işletmek yetmedi,

Yogayı yolum, sevgimi hazinem, evreni güç kaynağım yaptım,

Çocuk Yogası ve Yetişkin Yoga Eğitmeni,

Yolda Öğrenci oldum ve yazdım yazdım yazıyorum….

(Lotusyoga108)